Sytuacja planistyczna w województwie małopolskim

Abstrakt

Planowanie przestrzenne jest głównym instrumentem polityki przestrzennej. Aktywna polityka pozwala na określenie kierunków zagospodarowania przestrzennego, celów polityki przestrzennej oraz sposobów ich realizacji. Polityka przestrzenna prowadzona przez gminy od 1995 r. daje możliwość zarządzania jednostką terytorialną w sposób kompleksowy. Kompleksowe podejście władz lokalnych do zarządzania gminą przy współpracy ze społecznością lokalną pozwala na osiągnięcie przez gminę trwałego i zrównoważonego rozwoju. Podstawowym aktem prawnym regulującym sprawy planowania przestrzennego w Polsce jest Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z jej zapisami system planowania przestrzennego jest realizowany na trzech poziomach: gminy, województwa i kraju. Głównym podmiotem, który odpowiada za zarządzanie przestrzenią, jest gmina. Na poziomie gminy na system aktów planowania i zagospodarowania przestrzennego składają się: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
W artykule zaprezentowano postęp w zakresie posiadania przez władze lokalne województwa małopolskiego miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Obszar analizy objął 182 gminy leżące w granicach administracyjnych województwa. W pracy posłużono się badaniami statystycznymi zamieszczonymi w przygotowywanym corocznie Raporcie o stanie i uwarunkowaniach prac planistycznych w gminach, opracowywanym przez Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN. Badania dotyczące stanu zagospodarowania przestrzennego w gminach województwa małopolskiego przeprowadzono dla dwóch okresów. Pierwszy horyzont  czasowy, tj. 2004 r., związany jest z rozpoczęciem gromadzenia przez Ministerstwo Infrastruktury danych o stanie zagospodarowania przestrzennego w gminach, drugi odnosi się do ostatniego dostępnego badania z informacjami za 2011 r.