Erozyjny wpływ kosztów funduszy inwestycyjnych na wartość kapitału inwestorów w Polsce na tle wybranych krajów europejskich

Abstrakt

Spośród czynników, które w całym okresie funkcjonowania funduszu inwestycyjnego, niezależnie od jego formy prawnej, specjalizacji czy zakresu działania, wywołują efekt erozji wartości bogactwa inwestorów istotną rolę odgrywa poziom kosztów, jaki inwestorzy ponoszą bezpośrednio lub pośrednio w związku z tą inwestycją. Z przeprowadzonych z wykorzystaniem wskaźnika bogactwa końcowego Sharpe'a badań wynika, że wywołana wysokością obciążeń kosztowych skala erozji bogactwa końcowego związanego z inwestowaniem w fundusze w przypadku Polski znacznie przewyższa - ceteris paribus - porównywalne inwestycje realizowane w objętych badaniami krajach europejskich. Dysproporcja w wartości końcowej kapitału jest pochodną wysokości naliczanych opłat manipulacyjnych oraz kosztów operacyjnych i narasta w miarę wydłużania horyzontu inwestycyjnego. Przykładowo dla czterdziestoletniego okresu inwestycji, wywołana wyłącznie dysproporcją w kosztach wysokość końcowych wyników z inwestycji osiąganych przez inwestorów z Polski, różni się średnio od wyników europejskich o 35% w przypadku funduszy gotówkowych i pieniężnych, o 42% - w przypadku funduszy dłużnych, o 197% - w przypadku funduszy akcyjnych oraz o 234% - w przypadku funduszy mieszanych. Fakt ten świadczy zarówno o niedojrzałości polskiego rynku funduszy inwestycyjnych, jak i o ciągle jeszcze niskiej świadomości ekonomicznej rodzimych inwestorów, co przy braku wystarczającego zaangażowania instytucji publicznych odpowiedzialnych za nadzór i funkcjonowanie tego segmentu rynku finansowego w proces tworzenia taniego, efektywnego i bezpiecznego mechanizmu alokacji oszczędności społeczeństwa przyczynia się do znacznie głębszej erozji ich bogactwa aniżeli w krajach rozwiniętych.